Swiatkowski.net

Film „Pod skórą”, jako przedstawiciel kina niezależnego, nie jest przeznaczony dla mas i dlatego też szerokim łukiem ominął multipleksy. Jest dziełem co najmniej nietypowym, bazującym na ciekawym melanżu obrazu i dźwięku, składników wzmacniających pozornie dość trywialną fabułę, która wydaje się stanowić zaledwie tło. Przytłaczają ją bowiem zabawa narracją oraz budowanie specyficznego klimatu – elementy wykorzystywane w udany sposób w niedawnych produkcjach, jak „Valhalla Rising” czy „Beyond The Black Rainbow”.

„Pod skórą”, podobnie jak wspomniane dwa filmy, na pewno podzieli widownię. Wielu nie przypadnie do gustu, wielu go znienawidzi jeszcze przed napisami końcowymi, inni przejdą obojętnie, a jeszcze inni uznają go za arcyciekawy, pełen dwuznaczności i głębokich metafor. Osobiście plasuję się w grupie osób zaciekawionych, ale bardzo daleko jestem od określania filmu arcydziełem.

Czytaj dalej >>

Jeden z najbardziej oczekiwanych i intrygujących filmów SF w 2014 roku. Johnny Depp wciela się w niezwykłą rolę człowieka, którego umysł zostaje przeniesiony do maszyny.

Przed premierą można było mieć obawy, czy twórcy czasem nie zdecydują się spłycić obiecującą fabułę i pchnąć ją ku dynamizmowi akcji, niesmacznie podpartej wizualną efektownością.

Nic bardziej mylnego. Film „Transcendencja” nawiązuje stylem do kina SF z lat 80-tych poprzedniego wieku. Otrzymaliśmy bardzo solidne, spokojne i prawdziwe science-fiction, bez udziwnień, przebarwień oraz bez supermocy i komiksowych przerysowań.

Czytaj dalej >>

Anagażując się w projekt Niepamięć (Oblivion) reżyser Kosinki porządnie odrobił zadanie domowe. Dokonał wnikliwej retrospekcji dzieł filmowych, jakie odbiły się szerokim echem wśród fanów gatunku science-ficton w XXI wieku. Sięgnął jednak również znacznie dalej, do klasyki gatunku z lat 60-tych poprzedniego wieku. Z każdego dzieła wyjął najbardziej intrygujące wątki fabularne i symbole wizualne.

Mając tak różnorodną paletę możliwości, postanowił je zmieszać i rzucić na taśmę filmową. Teraz wystarczyło to dopieścić wizualnym majstersztykiem, oprawić ścieżką dźwiękową z najwyższej półki. W ten oto sposób powstał film, którego nie można zignorować, którego nie można znienawidzić, a nawet który należy polubić.

Czytaj dalej >>

Najnowszy film Alfonso Cuaróna na długo zapisze się złotymi zgłoskami w historii filmów z akcją w Kosmosie. „Grawitacja” jest bowiem audio-wizualnym majstersztykiem. Właściciele sal kinowych, tylko na potrzeby emisji „Grawitacji”, powinni zamontować pasy bezpieczeństwa przy fotelach. To rozrywka niczym rollercoaster.

Można jedynie żałować, że oprócz przełomowych efektów wizualnych, film nie potrafi zaoferować nic więcej. Trywialna, schematyczna fabuła z przewidywalnym zakończeniem, odbiera tej produkcji potencjał, aby stać się małą „Odyseją kosmiczną” XXI wieku. Gdyby tylko nakazano aktorom milczenie i przekazanie odczuć jedynie za pomocą mimiki, otrzymalibyśmy dzieło niemal wiekopomne. Tak się niestety nie stało.

Czytaj dalej >>

Film Looper Pętla czasu był jednym z dwóch najbardziej oczekiwanych filmów science-fiction w 2012 roku i w przeciwieństwie do Prometeusza nie zawiódł oczekiwań. Film w reżyserii Riana Johnsona nie podbije jednak kin, ponieważ jest skierowany do wąskiej grupy odbiorców, lubiących tematykę podróży w czasie i zawiłości z tym związanych oraz przedkładających ciekawą, wciągającą i nieprzewidywalną fabułę nad efektowne eksplozje. Szkoda jedynie, że film nie jest w stanie zachwycić widza, czy go oszołomić. To zaledwie solidne kino – zaledwie, ponieważ Looper miał znacznie większy potencjał, którego nie wykorzystano. Niemniej jednak to bez wątpienia najlepszy film S-F w 2012 roku, co zamiast świadczyć o jego znakomitości, świadczy jedynie o marnej konkurencji.

Czytaj dalej >>